gzymsy ć...interesujący wniosek, że sztukaterie to kwintesencja stylu mieszczańskiego. Najczęściej spotkamy je przecież w kamienicach wielkich miast, gdzie oryginalne, wykonane z gipsu, zdobią ściany i sufity od wieków. Często widać elementy sztukateryjne również na elewacjach tych budynków. Pamiętajmy, że są to detale bardzo wymagające - zdobienia potrafią zachwycać szczegółowością i ucieszą oko każdego miłośnika starej architektury. Metoda na eleganckie wykończenieSztukaterie potrafią nadać wnętrzu bardzo wytworny charakter. Jednak wiadomo, nie będą pasować wszędzie. Jeśli zaliczasz się do miłośników stylu skandynawskiego, to pewnie wielokrotnie spotkałeś się ze zdjęciami wnętrz w wysokich kamienicach, gdzie sztukaterie były doskonałym dopełnieniem charakteru. Rozety, listy przysufitowe, ozdobne wysokie listy podłogowe - to wszystko nadaje określonego sznytu i elegancji. Łatwo wyciągnąć jeden wniosek - sztukaterie na suficie sprawdzą się tylko, jeśli wysokość pomieszczenia ma co najmniej 3 metry. No i zapomnij i "dzikich" kolorach na ścianach, bo zupełnie stracisz ten wyjątkowy efekt!Gzyms - z WikipediiGzyms ? element architektoniczny w postaci poziomej listwy wystającej przed lico muru, która chroni elewację budynku przed ściekającą wodą deszczową. Nierzadko pełni też funkcję ozdobną. W tym ostatnim przypadku gzyms tworzyć może kilka profilowanych listew z dodatkowymi ozdobami umieszczonymi nad lub pod listwami. Gzyms (geison) w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu był jednym z elementów belkowania. Chronił fryzy i koronował całe belkowanie. Dziś wykonuje się w budownictwie gzymsy o formach zupełnie prostych i ściśle funkcjonalnych. Podział gzymsów: zewnętrzne, wśród których wyróżnia się: główne (koronujące, wieńczące) ? wieńczą ścianę budowli, cokołowe ? oddzielają cokół od lica muru, działowe (międzypiętrowe) ? dzielą płaszczyznę ściany podkreślając poziomy poszczególnych kondygnacji, nadokienne ? gzymsy przerywane, znajdujące się nad otworami okiennymi, zazwyczaj powielające ich szerokość, podokienne ? gzymsy ciągłe, przebiegające pod wszystkimi oknami danej kondygnacji, parapetowe ? gzymsy przerywane, znajdujące się pod otworami okiennymi, zazwyczaj powielające ich szerokość, naddrzwiowe (nadportalowe) ? znajdujące się nad otworami drzwiowymi, oraz wewnętrzne, które zdobią ściany, kominki, piece i sprzęty.Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/GzymsZewnętrzna i wewnętrznaSztukaterie z grubsza można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Bonie, gzymsy, wszelkie gipsowe zdobienia na elewacjach i fasadach, narożniki, itd - to typy sztukaterii zewnętrznej. Można dyskutować o estetyce, ale np. przy renowacji kamienic to są niesowicie istotne detale architektoniczne. We wnętrzach spotykany obecnie głównie sztukaterie styropianowe, takie jak rozety, listwy sufitowe, detale na ścianach, listwy wokół okien, czy drzwi. Tak samo, jak przy sztukateriach zewnętrznych, trudno sobie wyobrazić no. wnętrze pałacu bez tych elementów. Gips kontra styropianOprócz miejsca zastosowania, można podzielić sztukaterię wg. typu materiału, z którego jest zrobiona. Obecnie najczęściej jest to gips lub styropian. Gips jest cięższy, trudniejszy w późniejszej obróbce i droższy. Najczęściej stosowany jest na zewnętrznych elementach. Styropian jest lekki, może być bardzo twardy i odporny mechanicznie, łatwo go przykleić i malować. Takie sztukaterie są sporo tańsze, a wcale nie muszą wyglądać tandetnie, zwłaszcza na sufitach. Co prawda, jeżeli zależy nam na odtworzeniu oryginalnych sztukaterii, to zdecydowanie powinniśmy wybrać gips, jednak liczmy się ze znacznie większym kosztem. Mieszczaństwo - kilka faktówMieszczaństwo ? stan społeczny składający się z obywateli miast (łac. cives), czyli osób wolnych, podlegających prawu miejskiemu, uformowany w średniowieczu. Po upadku państwa stanowego klasa społeczna, nazywana częściej burżuazją (z fr. bourgeoisie ? mieszkańcy miast); rzadziej mieszczaństwem nazywa się ogół mieszkańców miast. Ze względu na ideologiczne pejoratywne nacechowanie pojęć ?mieszczaństwo? i ?burżuazja? współczesna socjologia używa chętniej i częściej określenia klasa średnia. Stan mieszczański uformował się w XIII wieku w związku z powstawaniem średniowiecznych miast rządzących się odrębnym prawem. Mieszczanie uzyskiwali od feudalnych władców prawa samorządowe i inne przywileje. Ponieważ życiem społeczności miejskiej kierowały jasno określone prawa. By spełnić warunki przyjęcia do tego prawa, należało najpierw nabyć obywatelstwo miejskie pod określonymi prawem warunkami uregulowanymi w przepisach miejskich tzw. wilkierzach (kodeksach prawa miejskiego), ordynacjach Rady Miasta oraz edyktach, niekiedy bardzo surowych. Jako warunki przyjęcia stawiano m.in. urodzenie z legalnego związku, przedstawienie władzom miejskim dwóch zamożnych miejscowych protektorów (polecających) oraz złożenie uroczystego zobowiązania do przestrzegania obowiązujących praw i dostosowania się do rozporządzeń władz miejskich. Przepisy miejskie w zależności od tradycji nakazywały również w określonym terminie nabycie w mieście nieruchomości oraz uregulowanie stosownych opłat do kasy miejskiej. Osoba która uzyskała akceptację władz miejskich składała przysięgę i była następnie wpisana do księgi przyjęć prawa miejskiego (łac. album civile). Uzyskanie przyjęcia do prawa miejskiego dawało wiele korzyści ? umożliwiało m.in. wolne prowadzenie działalności gospodarczej, dawało czynne i bierne prawo wyborcze do władz miejskich, członkostwo w bractwach kupieckich i cechach rzemieślniczych. Od końca XVI wieku w Polsce warunkiem uzyskania przyjęcia do prawa miejskiego było wyznawanie religii rzymskokatolickiej przez osobę starającą się o takie przyjęcie. Mieszczaństwo zajmowało pośrednie położenie między wyższym stanem ? rycerstwem i niżej położonym chłopstwem. Składało się głównie z kupców i zrzeszonych w cechach rzemieślników. Jednocześnie podlegało silnej społecznej i majątkowej stratyfikacji na bogaty patrycjat i uboższe pospólstwo. Z mieszczaństwa najczęściej wyłączano rządzących się odrębnymi prawami i niepodlegających władzy rad miejskich Żydów, a także duchownych. Również nie był zaliczany do mieszczaństwa mieszkający w miastach, ale nieposiadający praw plebs. W Polsce ludność pochodzenia ruskiego mogła się starać o przyjęcie do prawa miejskiego dopiero po roku 1724. Stopniowo wśród mieszczaństwa kształtowała się bogata warstwa, zajmująca się bankowością i zamorskim handlem, zrzeszona w gildiach i kompaniach handlowych, z której powstaniem wiąże się początek kapitalizmu.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Mieszcza%C5%84stwo